Bul Beni Bekliyorum Seni İsmihan

AHMET AYDIN
Bul Beni Bekliyorum Seni İsmihan
 
Uykunda ne rüya var
Yarı ölümdür kuşlar haberdar
Uyuma gülüm uykunun gölgesi ağır
Vebali sorulur, bedeli var
 
Yağmur ıslatırken güneşin kamçısı
Ensesinde şaklar ateş
Su taşır karıncaya / Eğer kaşını karınca
Şair parmak uçlarıyla
 
Şair işçi mutsuzluğa
Mısra terli hançer
Kalbi çerçi, umuda elçi
Bu aşkın ticareti, bedeli
 
Dolaşır çarşı pazar
Hal hatır sorar, gönül alır
Cıgara tutar, ateşinden yanar
Çeşme başında itişir kızlar
 
Havalanır kalbim, hayalim uçarı
Aklım karışır, gözlerim şaşar
Çekilmiş duvardan yapı taşı
Ömrüm dalında sallanır
 
Geçtim yaşımdan, başımdan
Bir ateş sarar etimden tırnağıma
Bir daha vurayım diyorum
Bam telinden hayata
 
Bir durak erken indim
Ensemde ateş girmeden çukura
Yakalanmadan Azrail’e, akşam olmadan
Bul beni bekliyorum seni İsmihan
 
Titremeye hazır dalında
Yaprak hisseder rüzgârı
İsmihan’la böyle başlar
Rüzgârlı bir yol arkadaşlığı
 
İsmihan dedim
Kaderime kurşun dedim
Papatya, lale, sümbül dedim
Hep gül dedim
 
Sarıldım, sorguladım renkleri
Al, yeşil, sarı
Tarttım ayrı ayrı
Aynı çıktı hepsinin ağırlığı
 
Her aşkın bedeli ayrı
Kendince varlığı ve ağırlığı
Sakınırım hikmeti sorgulanmaz
Yaratmış dil, renk ayrı ayrı
 
 

BIR YORUM YAZIN

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir