NECATİ SARICA
İmkânsızı Denemek İmkânsızı Yaşamak İçin
Serçe kuşları çalıp kaçarken gözlerimin ucundan hayatı
öksede kanadım tutkun kaldı
paltomun altında sakladığım küçük bir çocuk huyuyla
aşırı doz yaşamaktan yorulduğum bir ömür boyunca
Bir deniz yırtığından aktığım sokakların sonuna doğru
imgesel aşklarla yürüdüğüm
sanki hatıralar defterinden
ayak izlerime takılıp düştüğüm
Kırık dökük oyuncaklardan yükselen yeni bir benliğin kıyısında
hercaiden münzeviye yeni bir kanat bulabilmek için
sonbahar başlangıcı
çok yağmurların ardı gibi toprağa düştüğüm
Eski sözlerimin kuruduğu toprağın esmer sarısına dokundukça
gizemli bir şeylerin eşiğinden geçişimi anlatmak için
insan baş başa kalınca yalnızlığıyla
insanın konuşması başlayınca yalnızlığıyla
ökseden kanadımı kurtarmak için konuştuğum
yeni açılmış çiçek yaralarıyla
Çeşmelerin başında beklediğim mermeri taşından sıyırmak için
imkânsızı denemek imkânsızı yaşamak için
yeni bir benliğin kıyısında
toprağın altından fışkırdığım gökyüzünden çekilirken
demir kapıların arkası sancılı doğumlarda