Asanatlar "şiirden sinemaya" 
CAFER TURAÇ
Bir Şehrin Atlanılmamış Zamanında
bu şehri birdenbire terk edebilirim grevlerdeyken işçiler
nisan oyunlarını atışarak kazanıyor tüm ozanlar adına bir ozan
burada felçlidir insanlar taslak yumurtalar taşırlar sorgusuz
kimsenin hıncına kâr etmez karınca zikirlerine karışan sevgi
ve analar vardır ki hayatlarıyla kanlı bıçaklı
işte bu yüzden tav olmadan yağmurlarına bırakabilirim bu şehri
irikıyım adamlar zulümleriyle gelip geçtiler beni
mişli geçmemiş zaman
benim harcım değildi fabrika diplerinde zehirlendikçe büyüyen
çocukların ciğerlerini aynaya karşı tutmak
ve önce gidenlerine rahmet okumak
ağzının kenarında titreşen yaşamayı namusluca bulup çıkarmak
benim harcım değildi propagandaları kısa metrajlarla
dönüştürmek acıya
ve aşk okununca şer meclislerinde suskun/yetersiz kalmak.
sonsuz yeminliydim adım gövdem gibi yapışmıştı toprağa.
halen beşikler merhametle ve umutlu sallanırlardı
sarsardı beni kadın çığlıklarına batırılmış gökçe çocuk gözleri
çıksam urgan atılmamış gecelerinde şehrin tütün içsem efkârlı sayacaklardı
ve bir tören sonu isyana varmış yürek tanımaz silah ciltli kitaplar
başucumda açık durup beni utandıracaklardı.
