NECATİ SARICA
Yaralarıma İyi Geliyor Yağmur
Suskun ve kederli bir bakışın, iliklere kadar yaşanmışlığıyla
aldanış ve bırakışların son eseri gibi, kalıntılar arasında
Tutkuyla hasretini çektiğim, yaralarıma iyi geliyor yağmur diye
pencereye yakın oturuyorum, belki hayat beni de bulur diye
Ve düşlerim yalnız üşürken odamın her köşesinde
Pembe ve mavi haplara tutunduğum
unutulduğum, akşam olup gün düşünce
kim olduğum beni hep bir kederle karşılarken içimde
Bir çığlık gibi
atılır ve duyulur sandığım
uykusuzluğumdan belki kafamda akıldan birikintilerle
ve benim başımı yastıklara koyamadığım
gece kadar karanlıkta kaldığım kendi içimde
Azaldıkça azalırmış insan içinde rüzgârlar esmedikçe
İşte bu yüzden pencereye yakın oturuyorum
yağmurlar yaralarıma iyi gelir diye
belki hayat beni de bulur diye