AHMET AYDIN
Giderken Bir Sevgi Bırak Avucuma
Giderken
Boz suskunluğunu
Dök eteğinde biriktirdiğin
Suskunluğunu sararan yaprağın
Ne varsa kırılsın
Yetsin, bu çığlık dinsin
Giderken
Bir sevgi bırak avucuma
Taşa oyulmuş bir aşk
Benzesin hüzün yağmuruna
Yağsın hüzünlü toprağıma
Ben zindanda Mem
Ben Zin zindanda şafağım
Ben aşkın kokusu, rengiyim
Ben dilsiz hüznün haykırışı
Ben umutsuzluğa mezar taşıyım
Ben sevdayım
Okunurum çocukların gözlerinde
Mermidir sözüm namluda kedere
Ve şairim hasrettim güzel günlere
Elleme usta kanasın
Bırak göze göze kalbim
Ki acıyı tezgâhında dokusun
Örste şekillensin
Aşkın rengi olsun
Giderken
Kanattın göğümü, kanar
Gidişini hatırlatır her dem
Elleme usta hatırada kalsın
Göğsümde hışırdayan yaprak kanasın
Giderken Bir Sevgi Bırak Avucuma