Vay Be…

ENES GÜRBÜZ
Vay Be…
 
Tırnaklarımızla kazıdık
biz bu yolları
algılayabiliyoruz artık
okuyabiliyoruz
 
Dimdik boyunları, ağrılı karınları
ve sivri uçlu bir kalem
belki biraz mermi, biraz kurşun gibi
saplandı bir kara itin gözüne.
görebiliyoruz
hatırlıyor muyum ben
tüm bunları
 
Vaaayyy
beee…
 
Ne çok acıdık
nefes almadan yaşayan insanların
yaşadığı bu masum gezegene
 
Jekin karakalemine
Bonus ressama
helal olsun beee…
 
Ağzımdan buhar çıka çıka
soludum bu soğuk havayı
ve dillere dasitan olamadan önce
benim hikâyeme destan oluverdiler
 
Bir çaylık kıymeti bile kalmamış
bu çelimsiz adamın
ama yine de oturursa
siler süpürür bardağın içindeki
siyahımsı ama yeşil tanecikleri
 
Vaaayyy
beee…
 
İşte bu
eskiden anlamıyorduk
artık anlayabiliyoruz
yazabiliyor ve okuyabiliyoruz
silip süpürüyoruz zehrini cıgaranın
her gün keyifle
ve bir nefeslik ömrümüz kalmış gibi
yapıyoruz ibadetlerimizi
 
Vaaayyy
beee…
Vay Be…
 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir