Asanatlar "şiirden sinemaya" 
HÜSEYİN KAYA
Musibetten İsabete
Sanki her şey bomboş
Değeri yok hiçbir şeyin
Keyifsiz olur muymuş
Her şeyi yerli yerinde olan
Göremediğimiz bir bela
Şimdi casus gibi aramızda
İnsan ölümden fazla
Ölmekten ağır kuşkuda
İlk insandan bana kadar
Toprak çalışmakta insana
Doğa âşıktır canlara
Canlara can katana
Gönlümüz mü daraldı
Yoksa gözümüz mü kapalı
Aklımızda bir haller
İbrettir bu hikmetlere aralı
Görünsün diye beklenen
Görüntüye tercih edilen
İnsan ne nankör ki
Vazgeçemez cehaletten
Dağılırdık yeryüzüne
Bir nimetti üzerimize
Kim ki üzdü dünyayı
Tasa düştü günümüze
Düşün şimdi ne yapmalı
Musibeti inceden tartmalı
Gayret güzel günler için
Karamsarlığı bir yana atmalı
