LEYLA KARATAŞ
Çıngın Düşer Dallarıma
Ellerimiz üşür tuale yansırken soğuk
Paletimize yığılır kelimelerimiz
Renkler boğulur, vişneçürüğü soluk
Alı çalar moru yakar dertlerimiz
Hikâyeler silinirken fotoğraflarda
Kim kusmuş ki zamanın içine
İrkilir kalemler irkilir aşkla
Sararırken sarı sayfalarda hecem
Gün ayazında, dudağından yaprağı
Gününden önce öpmüş gibi gecem
Hüzünlere hep açıktı pencerem
İçli sabahlara vururken izin
Yokluğuna yolculuk etsem
Saçlarımda güvercin sesleri
Uykulu dağınık saatlerde
Eksilsem günden önce güneşinde
Gözümün ucunda hicran
Bakamam ki yollarına
Harlansam düşten ötede
Kaçarken kendi ateşimden
Çıngın düşer dallarıma
Yanarken gülden daha güzelde