Asanatlar "şiirden sinemaya" 
LEYLA KARATAŞ
Sokaktan ve Aklımdan Geçenler
Öylece çıktım sokağa
Kuytu sıcaklıklara sinmiş kedi yavruları
Gülümsemeyen insan suretleri ağızları yok
Bir kız çocuğu, ince bir parmağa tutunmuş
Mutsuz öylece geçti yanımdan
Boyasız duvarlara sıkışan dar bir yoldan geçiyorum
Yeşil yok denecek kadar az
Maviyi başımı kaldırsam göreceğim ama
Ürperiyorum
Geri dönesi var daralan ruhumun
Bir bardak çay bir simit belki aradığım
Iğralayan¹ insan sıcaklığı özlenen
Avuçlarımdan alaz fışkırıyor
Yanaklarımda sızı
Zaman, düşe dururken tam ortasından vurulan aşk gibi
Suskun yüreğim
Evlerde hiç ses yok
İçim üşüyor
Sırtıma dokunmaya ramak kalmış bir korku
Sorsam söylerler mi acaba
Göz göze gelmeye imtina ettiğim insanlar
Hiç gören oldu mu onları
Ha işte pencerelerinde çiçek olan bir ev
Tutkunun kokusu
Zor ayakta duran heybetiyle
Vefa yansıyor pervazlarından
Tık tık tık
Demir tokmak dokundukça paslı çelik üstüne
Aklımdan geçenlere hürmet ediyor gözlerim
Kapanıyor huşuyla
Ayak sesleri geliyor
Yavaşça kapı aralanıyor
Ve sesleniş kulağıma üflenip tenime dokunan
Aradığım sendin ey…
Leylaaaa, kızım
Buldun mu?
Uyandım
Kan ter içinde hatıralar…
___________________________________________
(1) Aslında TDK’da "ırgalamak " şeklindedir.
Anam "ığralamak" şeklinde kullanırdı. Rahmetle.
