Asanatlar "şiirden sinemaya" 
İSMAİL OKUTAN
Ben Sussam da Haykırır Yüreğim
Gün ağarmadan üstüme
Geceyi örtecek örtüyü arıyorum
Gece günahlarımı örter mi bilemedim
Ya geceyi ne örter ey sevgili
Ben titreyip kendime gelirim
Yanına gelirim, aşkına doğru gelirim
Ben her gün sana gelmek isterken
Bu gece yolculuğu beni nereye götürür bilemedim
Ey aşk diye diye titreyen yüreğim
Sırlarını faş eden güneş değil miydi
Ruhumu ürperten korku değil miydi
Gece korkuyu mu, aşkı mı, neyi besler bilemedim
Bu gece yolculuğu beni nereye götürür
Ya geceyi kim alır benden
Nasıl örtecekler nazlı kedi benim ruhumu
Nereye gömdülerse gömsünler acılarımı
Bedenimi de oraya gömsünler
Ne ağlamak ne de gözyaşı isterim
Senin aşkını istedim, o yeter
Yağmur doğururken denizin kalbini
Senin aşkın benim kalbimi doyurur, o yeter
Öyle ağladım, öyle ağladım ki bu gece
Akacak gözyaşı bırakmadım kimseye
Gün ağarmadan üstüne
Ruhumu yağmurla yıka ey sevgili
Gök kubbeye tırmanmışken bir dağ,
Hira’ya sığındı gök, gözümle gördüm
Silkinip uykusundan göğe doğru çıktı ruhum
İçime sığınmışken sema, uçtu gönlüm Hira'ya
Haberin var mı ey sevgili
Soylu isyanlar biriktirdim içimde
Ben sussam da haykırır yüreğim
Küflenmiş çağın suratına
Şelale olur bir çağlayan gibi
Akar gider içimde
Çıkmadın sen bin yıllık rüyamdan
Damlara serilen döşeğimizde
Dallara tutunan ruhumuzda
Sen yattın her gece
Seninle uyudum her gece
Senin mahzenlerinde tutulan ruhumu aradım her gün
