NECATİ SARICA
Senin Yokluğunu Ağlıyorum Maria
Senin yokluğunda ben karanlığın sütünü emiyorum Maria
nasıl vurulmuştum ben kirpiklerinden dökülen ay ışığına
adressiz sokaklarda
Sibirya’yı üşüyorum sanki senin yokluğunda
delirmiş ağaçların meyvelerini topluyorum
ben senin yokluğunda
Öldüren bir kederle, içimde her gün
senin yokluğunu ağlıyorum Maria
Düşle gerçek arasında
süte ekmek batırır gibi sevmiştim ben seni Maria
Ben hep seni tanrıdan istemiştim
kalbimin son bir duasıyla
Maria ne zaman aynalara baksam
hep senin durduğun karşımda
Ah Maria her gün ben seni ararken
yol uzundu ve gün doğmamıştı daha
ben nasıl da sana vurulmuştum
sen yürürken bir serçe kuşunun telaşıyla