Asanatlar "şiirden sinemaya" 
İSA KARATEPE
Kayıp Kentin Âşıkları
Hangi aynanın kırıklarında çoğalır hüzün
Ve hangi bardağı taşırır yalnızlık.
Akşam üstüydü
Giyinirken siyahları gök kubbe
Aklanmış vicdanı giyinirken bulut
İyi ve kötünün
Artık belli olmadığı şu dünyada
Karanlığın tam ortasındaydık.
Sabah aynı umutların
Kirpiklerine dokunurken güneş
Yiten tek şey zamandı.
Ne ekmek kavgasında
Ne de radikallerin en kıyısında
Hiç konuşmadık.
Kayıp kentin âşıklarına uçan
Kuşlara dokunurken
Yüreğimiz.
Yüzünü ezberledim önce
Yüzümün kıyısını aralayan
Ellerin kadar
Ve sonra sesini
Sesimin rengini oluşturan gülümsemenle
Tüm ayları ve takvimleri sıfırlayan o
Sevgili masumluğun.
Ya kara ya beyaz
Ya gündüz ya gece
Nasıl ayıklardık ki
Siyahlar arasında beyazı
Gönüller arasında sevdayı
Bir şarkı
Bir şiir kadar
Mutluyken vicdanımız.
