Asanatlar "şiirden sinemaya" 
İSMAİL OKUTAN
Bir Çocuk Küçük Kurşunlarla mı Öldürülür Nevida
Bu şehrin yıkılışını seyreder mi bir dağ
Bir dağ ağlarken çiçekler yas tutar mı
Yas tutarak geçer mi bir insanın sancıları
Nasıl bileyim kaf dağının ardındaki gizleri
Nereden bileyim çöllerde insan izlerini, çocuklar sessizce ölürken
Nereden baksam görünmüyor bu çağda insan izleri
Nereden bileyim bir şehri öldüren bu çağı
Kim bilir o bıçağı tutan eli
Kim bilir bir şehri öldüreni
Kim bilir o katili azmettireni
Kim bilir bir şehri, bir dağı, bir insanı
Kim bilir dünyayı dağıtan rüzgârın yönünü Nevida
Canı sıkılınca kurşun sıkan bir geceye
Zamana sığar mı şımarık bir vicdan
Bir insan bir zulme dur demeli
Bir şehir ölür, bir ocak söner sen görmeyeli
Bir şafak bir geceyi uğurluyor
Dolunay selamlarken bulutları
Bir vicdanı kovalıyor bir insan yeryüzünden
Bir kuş soğuktan donarken Nevida.
Bir zaman bir merhemi öldürüyor
Bir halk yok oluyor
Neden yok oluyor bir mahşeri vicdan Nevida
Bir baharı yutuyor bir kış
Bir halkı, bir kenti, bir bahçeyi çekiyor ölüm çukuruna zaman.
Zamanı katıyor acımasız bir savaşa bir nemrut
Katil olan savaş mı, insan mı, devlet mi?
Ölmüş bir şehrin yasını kim tutar?
Alnından öper mi ölü bir çocuğu şehir.
Bir çocuğu küçük kurşunlarla mı öldürürler Nevida
