Asanatlar "şiirden sinemaya" 
İSMAİL OKUTAN
Ey Istırap
Ey adı ıstırap olan şehir
Ey büyük acıların azabı
Kim gönderdi üzerine bu gazabı
Ah, göçük altında bir can da
Ben olsaydım, ben olsaydım.
Ey adı ıstırap olan şehir
Kim değdirdi sana bu nazarı
Susuzluğunu gidermek için göndereceğim sana hazarı
Ah, aklımı başımdan alan çığlıkları
Ben tutsaydım yüreğimde, ben tutsaydım.
Ey adı ıstırap olan şehir
Kim getirecek şimdi sana baharı
Ne zaman döner sana bir çiçek ile bir arı
Ah, canları yakıcı ve kanatıcı o ağlayışları
Ben doldursaydım gözlerime, ben doldursaydım.
Ey adı ıstırap olan şehir
Sıralanmış yanı başında kâbus dağları
Aşacak bu acılar bütün çağları
Ah, en ağır hüzünleri başıma deviren bu zamanı
Ben tutsaydım ellerimle, ben tutsaydım
Ey adı ıstırap olan şehir
Ey hüzün şiirlerinin şehri
Ey acıların başkenti
Gözlerim arar eski sokakları
Ah, üşüyen, titreyen çocuklara
Ben açsaydım kalbimi, ben açsaydım
Ey adı ıstırap olan şehir
Hangi zaman ihanet etti sana
Hangi zaman tutacak, taşıyacak ağır yüreğini
Hayalini kefenleyip gömdüm geceye
Geceyi içime
Kendimi acı içeren bir heceye
Zemherinin ardından gelecek bahar
Bir gülüş de ben olsaydım yüzünde, ben olsaydım.
