Asanatlar "şiirden sinemaya" 
İSMAİL OKUTAN
Hangi Sevinci Kursağımda Bıraktı Acı
"Kimse bilmedi ki acıların elinde mahkûmuz
Ve bilemedi kimse içimizi yansıtır acılar"
Kasıklarımdan doğdu keskin bir acı bu gece
Bedenimi yaylım ateşe tuttu durmadan
Bıçak mı batıyor böğrüme, kurşun mu deliyor, bilemedim
Karanlığa savurmuş olsa da beni bir füze
Bu gece açılsa da karanlık bir dehlize
Elbette yolum çıkacak tekrar gündüze
Odamda zifiri ve zehir gibi bir acı
Deli gibi aldı beni kucağına
Durmadan inip kalkıyor göğsüm
Göğe sevdalı acılarla
Hangi sevdayı sayıklıyordu bilemedim
Örtüyorum üzerimi yalnızlık örtüsüyle
Acının kıyameti ne zaman kopacak
Ne zaman kalkacak yeryüzünde hüzün
Bir sancı rüzgârı esiyor kemiklerimin arasından
İlklerimden girip durmadan azalıp çoğalan bir sancı
Mahut acıları alıp içimde bıçkın bir coşkuyla
Derimin altından salgın bir hüzünle akıyor
Saat iki buçuk ve dikenli yatağımda bekliyorum
Kimi ve neyi bekliyorum bilemedim
Dakikalar mutluydu benle olmaktan
Deli sancıların kucağında yatıyorum
Hangi acı sırada bekliyor beni ziyaret etmek için
Sevincin ashabı acılar alacak beni kollarına
Muhkem bir kaledir artık içimde acı
İyi ki doğdun, dedi bana bu gece
Hayat sevmek için ihtilas
Ve ölmek için insicam oldu içimde
Gecenin en muhkem yerinde bekleyen rüzgâr
Yaralı ruhumu sallayıp duruyor
Uykulu dakikalarda sağa sola savuruyor bedenimi
Kollarımı hangi yana bıraksam
Ayaklarımı hangi yöne uzatsam bilemedim
Acı kesiyor damarlarımı
Sesler geliyor derinden, derinden sesler
Piyanoya dokunan parmaklar gibi
Ruhuma dokundukça acı
Derinden, derinden geliyor sesler, derinden
Sesler geliyor, sesler gecenin içinden
Sahi uçtu mu sevinç, kendi ülkesine
Hangi acının ikiz kardeşidir şimdi sevinç
Hangi sevinci kursağımda bıraktı acı
