İSMAİL OKUTAN
Kırmızı Bir İsyan Çığlığı
Aynı hüzün yaşında olduğum ırmakla
Aktım gecenin içinde sessizce ve yan yana
Gözyaşlarımı içime akıttım da erittim ciğerlerimi
Saklamaya gerek yok hüznümü
Bütün gözyaşlarımın nedeni sensin
Sensin duygularımın beyaz elbisesi
Bütün ağlamalarım, algılamaların senin içindir
Bütün sancıların, ağrılarım, bütün acılarım senin içindir
Bütün gözyaşlarım senin içindedir
Bir resmin kalmadı bende
Gözlerimde görünüyor senin gözlerin
Sözlerinden bellidir, sensin benim sesim
Boşuna değildi yırtınıp feryat etmem
Aşkın öylesine aşikâr ki benim içimde
Aklımı başımdan alıyorsun
Zulüm o kadar aşikâr ki
Çıldırıyorum karışışında
Hantal bedenim aşkınla yükselip dururken
Gönlüm uçuyor sana ulaşmak için
Bahar gelir senin içinde karar kılar
Çiçekler devşirir senin gönlünden
Ben içinde kara kuru, cılız bir ağaç
Bülbül senden öğrenir gülün derdini
Kuşlar senden öğrenir çiçeklerin yerini
Çocuklar senden öğrenir muştuların haberini
Kaldır baharların önünde engelini
Kaldır baharın örtüsünü
Kaldır ey sevdamın baharı
Ey baharın sevdası, ört üstüme örtünü
Ey hissiz kalbim
Ey kara kuru yüzüm
Kadınlar senden öğrenir barışın haberini
Ey dağlardan aka aka delicesine içime giren çağlayan
Nedir bu çılgın şelale, durmadan içimde akıp durur
Ey yangından yangına alevler gibi yükselen feryat
Ey dağları aşkı ile eriten Ferhat
İçimi bir damar itaat parçalasa da
Bu kırmızı bir isyan çığlığıdır
Sevdaya koşarım, alarak yüreğime aşk iksirini
Bir resmin kalmadı bende
Dilsiz ve lal oldum bugün
Kırmızı bir isyan çığlığıdır bu
Güller devşiren bahçemde