Asanatlar "şiirden sinemaya" 
HAYRETTİN TAYLAN
Vaveyla Şefi
kirpiklerimi ve nefsimi kirpisini ıslatan damlalarının sonrasıyım
sorgusuz hesapların makinesine kaptırdım veballerimin ellerini
sessiz çığlıkların gelini gibi düşten, düşünüşten kaçısın hasmıdır dilin
anlatamıyorum, üstelik gözlerim apaçık “yeni “
bu “garip “bir şey de değil
gözbebeğinin dadaist büyümesinde de değilim
gülüşlerin ikinci yeniyi başlatmış olabilir diye
gözbebeğinin dadaist büyümesinde de değilim
gülüşlerin ikinci yeniyi başlatmış olabilir diye
terk edişinin çağrışımlarında varoluşu gölgesindeyim
dilinin ucundakiler bile “veli”den daha güzel
“veli ” nin garip çukurunda yeni diye diye ölmüyorum
eski şiirin divanında dizimi kırdım, sadece dizelerdeyim
son sözün ile nemli gözlerin arasında can akan fırat’ın kadriyim
gönlüm ile gönlün arasında kırık bir sırat yaptım
varmanın cennetine, seninle var olmanın kevser kıyısına geldim
çık gel ki yedinci yeniler başlasın dizelerimde
yağmurun içinde kalmış ağlayamadıklarım
bulutun dersinde kalmış diyemediklerim
umurun deresinden akar hesap edemediklerim
uğurun pi gölgesinde, sayamadım senden sonrayı
uğurun pi gölgesinde, sayamadım senden sonrayı
tanlarının tanjatını, sensizliğin kontenjantını hesaplayamadım
şimdiye dek çözülmemiş problemi çözen matematikçi gibiyim
işlem bitti, ben öldüm
çık gel ki pi ile hû arasında dalgalansın helalinin hilali
dua kıyısında, eli açık kalmış çocuğun masumiyet yüzüyüm
sabır sofrasında, dimağa ders veren acılı meyvenin samimiyet tadıyım
sabır sofrasında, dimağa ders veren acılı meyvenin samimiyet tadıyım
şükrün atlasında, beyazlara ders veren nur yüzünün resim sergisidir bağrım
kısmet coğrafyasında, aynı kalbin şehrine gitmiş yârdir,serdir,sırdır, çağrım
son bakışınla bir ben aldım, sana da bana benziyor
çık gel şehrinaz
son bakışınla bir ben aldım, sana da bana benziyor
çık gel şehrinaz
med-cezirlerin şarkı söylediği ay yüzünde, başlar gecem
gömüldüğüm dizelerin anlam ambarında, başlar sana olan açlığım
gömüldüğüm dizelerin anlam ambarında, başlar sana olan açlığım
gidişi kesik yolun sonunda başlar, gidip dönemediğin mecram
beni “ ben” sonrasına tanıştıran sen sonrasına yazgıdır kelamım
seninle tanıştığım dünyanın ilk günü gibi adem gibi şaşkındır gözlerim
o sen miydin salına salına yalan dünyanı etrafında döndüren
o sen miydin baka baka beni aşka merkezkaç kılan
çık gel şehrinaz
şehrin az, şiirin hep ya naz ya da niyaz
