Ay ve Şem

HAYRETTİN TAYLAN
Ay ve Şem
 
adı ayşe olan kızların, ayşekadınlarını pişirdim
adı ayşe olan kızların, aşk yüreğine kaynak yaptım
adı ayşe olan kızların, öz yurdunda yatılı kaldım
adı ayşe olan kızların, bahtsız dağlarında aşk aslanıydım
adı ayşe olan kızların, güneşine karşı gün’eşim oldun
adı ayşe olan kızların, ömrüne terazi oldum
tarttım sensizliği “ben” yâre çakıldı
adı ayşe olan kızların, terzisi oldun
diktim güzelliğini yine de “ben” çıplak kaldı
 
adı “ben” oldu/ ayşe arafta
adı “ben” kaldı/ ayşe rafta
adı beni tarttı/ ayşe ağırdı, aşka çığırdı, ayşe bitimsizdi, ayşe aşktı
 
siyatik bir duruşun uz ve uzman talihiyim
can buğusuna candanlığını yazdığım zamanın iliklerindeyim
yalnızlığının yörüngesinde ay yüzünün leylayı uyuttuğu andayım
geceleri bitmez bu aşkın
heceleri bitmez bu aşkın
bilmeceleri bitmez bu aşkın
şimdi hangi cevabın küresel krizisin
hangi uzağımın, çatışmanın, hasretin, umudun adılısın

soyut, soyunuk istemler anlamında sözsüz kalır yüreğim
bemolsüz çaldığım ilk şarkı gibi ilk dokunuşun öylece kaldı
can kırığı kalbinde başlıyor konserim
sesi kısık bir yaşam gibi öylece dinleniyorsun
sen, bütün şarkılar gibisin
sen, bütün ben’ler gibisin
başka ritim bozar beni ay ve şem 
 
urağan ulusların bağrı gibi çağırdı sevda devletin
süreğen toplumun göçü gibi geldim sensizliğe
benle örülmüş hayatın içinde çin’lerin ve gönül çinilerin vardı
dönüşsüz bir hayatın surlarını aşmaya kaderdim
gelsen yol, gitsen yol; ama dönüşler hep kendime yolcu

 
adı ayşe olan kızların, güneşine karşı gün’eşim oldun
adı ayşe olan kızların, gidenlerin, belki de gelenlerin sabrı oldun
ayşe ağırdı, aşka çığırdı, ayşe bitimsizdi, ayşe aşktı
ayşe gönül çağımdı, ankara’daki denizimdi, aşk ü aşkıma gün’eşimdi
 
_________________
23  Aralık 2010 Ankara
 
 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir