Asanatlar "şiirden sinemaya" 
HAYRETTİN TAYLAN
Zelzelika – 2
düşlerim zelzele altında
umutlarım, sabırlarım, hasretlerim, ülkem moloz yığını
soğuk ile soğuk gerçek arasında üşüyor gerçek
siyah toprağın özü çatırdıyor, kader ile keder arasında
insanın yüzü, özü, iç gözü toprakta yayılıyor sarsıntı
dersin dersinde, yâr ile yer kabuğunun kader oyunu
sonrası felaketin resimli tarihi gibi okunuyor acımızda
sonrası acının yeni doğuşu gibi ağlıyor ağlamak
sonrası üşümenin üşüdüğü üşümeler uçurumu
sonrası çaresizliğin her hecesinde kanıyor yüreğimiz
sonrası milletçe aynı hüzün aynasında irkiliyor vicdanımız
sonrası ağlamanın da ağladığı ağlayışlar sıratındayız
sonrası fırat’ın kan ve can akışında sürükleniyoruz
sonrası yürek acısını taşıyamayan zaman döngüsündeyiz
hüznün akrebi ısırdı tüm zamanlarımızı
çaresizliğin yelkovanı estirdi yetişilmeyen acılara
durmuş bir saatin içinde ölümle kalım arasındayız
soğuk kışın ortasında soğuyan derdin içindeyiz
nefes alamıyorum, sesimi duyan var mı nakaratında ölüyoruz
moloz yığınları arasında ecel ile gelecek yarışıyor
usul bir sızıdan sızlıyor burkulmuş yüreğimiz
sözcüklerle sarılıyoruz yedi katın altında
biraz sabret, toz gelmesin üstüne,
üstünü ört cümlelerinde bir daha yaralanıyoruz
seni kurtaracağız, ritim tutan kanatlarımıza bir kanat daha
allahuekber, allahuekber, ekber’in yolundayız
annemi de kurtarın diyen minik bebeğin gözyaşlarındayız
gözlerine doğru sürüyoruz gelecek kuşlarının ordusunu
yaşam koridorunda yaşayan birisi tek teselli kaynağımız
bir ah
bir vah…
her taraf ünlemler mezarlığı
kışlar üşütmüyor, çaresizlik daha soğuk
hangi mevsimdeyiz bilmiyorum, sabrın sonundayız
sesimi duyan var mı ölüm ile kalanın kitabındayız
sözcüklerle sarılıyoruz, umutlarla sarıyoruz vatan bağrını
birliğin, kardeşliğin, vefanın, yardımın aziz ordusu oluyoruz
senin yanındayız, milyon milyon kanat olup uçuyoruz
