Asanatlar "şiirden sinemaya" 
HAYRETTİN TAYLAN
Bu Çağa İsyan
Çağın, kötülüğün kötürüm çocuklarıyız
Çaldık, yetinmedik bin yoldan, yıldan
Vurduk, birliğin gözünden, kardeşliğin sözünden
Yıktık, medeniyet bağlarını, irfan ocaklarını
Yaktık, arıların, doğanın kalbini
Oyduk, güzelliğin, vicdanın, kalbin gözünü
Zihninde kafeslerle özgürlüğü çığırttık
Hep birilerin bir şeylerin maşası gibi közde yaktık özümüzü
Böyle nankör böyle asi, böyle
Büyüdü içimizde kalleş pusular
İnancı, bayrağı, vatanı yakıp kavuranları
Alkışlayan hainlere karşı sustuk
Özümüze akan suları kirlettik
Gölgeliğimiz; derin sülüklerin bağrındaydı
Bilal’i taşladık
Hira’nın ağını ellerimizle bozduk
Asım’ı hor kördük
Selahattin ‘i kardeşlikten çıkardık
Sevmeyi unuttuk
Kanadı kırık kuşların ağacını yaktık
Umudu aziz yunusların denizini kirlettik
Kör baykuşun ebesiydik
Kor sülüğün derin kan ve can emicileriydik
Lanetlenmiş naftalinli neslin aynasıydık
Ve adım attığımız her yeri pislettik
Ve nankör gibi kestik, yaktık, yıktık,
Ayrıştırdık kardeşlik yurdumuzu
Bilmem ne kuşağıydık, bilmem kimim uşağıydık
Kendimize gelmeyi unutmuş kafası kafesli zavallı bülbüldük
Bari, sen anla beni Şehrinaz
