Sen Beni Yeniden Büyüt Anne

NECATİ SARICA
Sen Beni Yeniden Büyüt Anne
 
Paltomun altında sakladığım küçük bir çocuk huyuyla
aşırı doz yaşamaktan yorulduğum için, bir ömür boyunca
sen yeniden büyüt beni anne
üşüdüğümde sakla beni koynunda
yeniden anne
mesela kiraz çiçekleri olsun çocukluğumda
 
Biliyorum sen de hiç gülemedin,
bana da gülmeyi öğretemedin anne
 
Ölüme gider gibi giderken ben senin kadar yaralı bir ömürde
bir kum saatinden dökülür gibi acılar içinde
dünyanın çiçeği kadar çok acı kalırken içimde
 
Ben iyi bir gün görmedim anne bu hayat içinde
hiç olmazsa kefenim allı morlu olsun
yanık bir klarnet sesi yürüsün cenazemin önünde
 
Sen yeniden büyüt beni anne, bana bir gülüver
istersen bir gülücük getir konduruver yüzüme
ölmeden önce son bir gülümseme
bu bile yeterdi bana
mezarımın başında bir taşım olmasa bile
 
Anne sen yeniden büyüt beni hüzün
ve bela ağıtları söyleyip
bir yaradan kara kirazlar gibi, uyut beni ninniler söyleyip
 
Şimdi ben çok üşüyorum anne senin yokluğunda
paltomun altında saklanan küçük bir çocuk huyuyla
ama sen gel gör ki
şimdi ben sensiz çok üşüyorum anne
senin yokluğunda hiç büyümeden çocuk kaldığımla
aşırı doz yaşamaktan yorulduğum için
bir ömür boyunca
 
Çok yoruldum anne
bir başkası olmaktan, kendim olmadan yaşamaktan
açık bir yara gibi kendimi kendi içimde taşımaktan
 
 

BIR YORUM YAZIN

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir