İLKNUR İŞCAN KAYA
Bir Çift Kanat
Engin denizlerin zirvelerinde
Sessizliğe ok süren bir çift kanat…
Güneşi topluyor beyaz alnında
Yıldızları okuyor / eriyor damla damla
Işığa çarpıyor ıslanmış çığlıklarla
Ayrılıyor parçalanan yalnızlıkla
Bilmez mavi düşleri nereye yol
Bitmez, uzayan evreni kara bir çöl
O, ufuktan silinirken…
Görünmeyen büyünün sımsıcak kollarında
Dayanılmaz uykuda
Kuş tüyü bir yatakta
Düşülen kör kuyuda…
Yarın defterlerini karalayan
Dünler kazıyan tüm mevsimlere
Kaybedilen zaman silsilesinde
Geçmişi tüketen kum saati o.
Kalbiyle kan kardeşi
Yorgun denizlerin zirvelerinde
Yorgun toy bir çift kanat
Uzandığı iklimde
Aradığı aşk!