Asanatlar "şiirden sinemaya" 
MAHMUT GÜRBÜZ
Kendime Yolculuklar
Önce acının kentine girdim
Amansız rüzgârlarında savruldum;
Yağmurlarında ıslandım.
Bir şemsiye yaptım kendime sonra;
Şemsiyemi sevdim.
Amansız rüzgârlarında savruldum;
Yağmurlarında ıslandım.
Bir şemsiye yaptım kendime sonra;
Şemsiyemi sevdim.
Sonra ateşin kentine girdim.
Anladım… Bir ateş
Küle dönmedikçe ateştir.
Ondandır; istemedim
Kimse dokunsun bana.
Külümü sevdim.
En son aşkın kentine girdim.
Ebedi ve Ezeli sükunet
Nedir?… Bildim.
Külümden bir köşk yaptım kendime sonra;
Yanımda, şemsiyem ve sevgim.
Varlığı sevdim…
Şiirleri olmalı insanın,
Ermişce,kendi hayatına bilge, hayatını ezbere anlatabildiğin
Anlatamadıklarını düşündüren
Ruhunu bir cambaz ipinde güvenle tutabildiğin
Gerektiginde senin için ateşi yutabilen şiirler olmalı
Yolunu ısıtan aydınlatan ateşin gibi olmalı,
Şekillendirmeyi değil, şekillendiğin hayatın çömleğini yaptırmalı
Sana verebilmeli soğuk bir kış gününde
Üzerindeki tek hakikat gömleğini.
Bu şiiri biliyorum demeliyim mesela;
Bir iskembede otururken okumuştunuz ruhuma!
Teşekkür ederim paylaşımınız için!
Saygılar
Tebrik ederim başarılar dilerim Yolun açık olsun Şair Kardaş