Asanatlar "şiirden sinemaya" 
FUNDA GÖKÇEN
Gazze’ye Ağıt
acıyla koşullanmış bir şiir gibiydi yaşam
şimdi avuçlarımda kan ve gözyaşı
Gazze'li bir çocuğun
ağıdı kadar masum ve içli
karışır göklere
bir şehadet büyütür içinde
"bir damla kan ve acı! "
dinmezdi çocukların çığlığı
bombalara karışıp uğuldarken içimizde
yitirilmiş vicdan kırıntıları arasında
buluyorum kendimi dolaşırken öylece
ağlamak da fayda etmez artık
neye yarar ki çığırtkanlık?
sızarken içimize
"bir damla kan ve acı! "
Ve artik susmalıyım!
alışmalı bedenim
harflerin ağusuna.
