Asanatlar "şiirden sinemaya"
YAREN KAYIP
Gönül
Aşığınım diye, bağırdın durdun
Aşktan nasibini almamış gönül
Leyla deyip kendin çöllere vurdun
Surette aslını bulmamış gönül
Nefis kisvesinde, aşkı ararsın
Kendi yalanına, kendin kanarsın
Cehennemi acep, nasıl sanarsın
Kibrit ateşinde yanmamış gönül
Aklınca kendini, kandırdın öyle
Senin sevdan niye, büyükmüş söyle
Bülbülüm diyorsun, yanmadan güle
Kanadına diken, batmamış gönül
Sızlanıp durursun, ah ah diyerek
Verdiğin emeğe, eyvah ederek
Sevene her şeyi, mubah bilerek
Tövbesine vasıl, olmamış gönül
Mecnunum dedin de, gezindin durdun
Kendini hayalle, yalanla yordun
Söyledin sevdanı, kime duyurdun
Susmanın sırrına, ermemiş gönül
Şirin seversin ya, Ferhat değilsin
Aşkından önünde, dağlar eğilsin
Daha sen, sen isen, yârda değilsin
Benlik duvarını, yarmamış gönül
Kuyuya düşmeden Yusuf’um dedin
Zühre’yi görmeden Tahir’im dedin
Sıdık mısın ki sen, sadığım dedin
Yâr yoluna başın, sermemiş gönül
Ne kaybettin bilmem, neyi ararsın
Kendi yitiğini, buldum sayarsın
Sen benim ömrüme, hayli zararsın
Ömrümü boşuna, harcamış gönül
Ateşe değmeden yandım diyorsun
Ham bile değilsin oldum diyorsun
Bir yola çıkmadan vardım diyorsun
Aşkın idrakine, varmamış gönül
