FUNDA GÖKÇEN
İsimsiz Şiirler
I
Ve doğa
Yeniden doğurdu baharı
Tüm kış masalı
Ayazlardan arınıp
Kasığındaki beyaz sancıları
Toprağa dökerek
Yedi beyza düşler
Kurdu bahara inanıp
II
Ölüm uykuları sarınca tenimi
Resmet bir masal perisi gibi beni
Uyandırma tatlı uykumdan
Bırak gözlerinde öleyim
Şafak vaktine yemin olsun ki
Sur ‘un nefesine kadar
Sevdâlın olacağım!
III
Geceyi bürünen
Şehrayinlerden alıp götür beni
Kentin gürültüsünden kaçıp
Saklansın yıldızlar saçlarıma
Hadi ne duruyorsun
Sığınsana masalıma!
IV
Güneşe tüllenen gözkapaklarımla
Yine sen kokan hayaller inşa
Ediyorum gizlice
Bir Yûsuf iffeti bırak
Yırtılan gömleğinde
Ki Meryem'in soyundan
Olduğumu tüm şehir anlasın