Benlik Çölünde Hayat Aramak Ya da 17. Sahne

NECATİ SARICA
Benlik Çölünde Hayat Aramak Ya da 17. Sahne
 
( İnsanlık durumları )
 
17. SAHNE:
 
Anlamak anlamak çok zor
Anladıktan sonra yaşamak
Anlayamazsın ölmek istersin
Anlamaya dayanamaz ölmek istersin
Olmak istersin olamazsın ölmek istersin
Olursun ve oluşuna dayanamaz ölmek istersin
En kuytu acılardan yola çıkıp yıldızlara duvarların dip dilinde ağlayışlarla
“Evladı Kerbelayık
Ayıptır
Zulümdür
Cinayettir“
Sesleri arasında yıldız olmak birden anlamını kaybeder
En kuytu acılarımıza dönmek isteriz
Karlar altından bir gece belirir ve çocukluğumuzun derin ve sağır kuyularına düşer
Sonra büyüdük der ve çocuklarımızın kuyularına düşeriz
Yaşanır mı bu zulümle kahır ile der
İsyan eder
İnkar eder
Ve iman ederiz
Hiçbirşey olmamış gibi yaşamaya devam ederiz
Yazgımız ne zor kendimizi bir veba iltihabı gibi hissederken yıldız tozları altında sürünmek ne zor
Aynı anda ermiş ve sapkın olmak
Suçla büyüyen bir haritada kanlı bir nokta
Ümit, korku ve bulantı arasında
İçine bakmak ve gördüklerine katlanmak
Gördükleriyle yaşamak
Benlik çölünde bir yudum su için lağım çukurlarına dudaklarını dayamak
Benlik çölünde hayat aramak
Akıl çölünün ısırışlarından kaçarken kafir ağaçlarında asılı kalmak
Çöl ıssızlığını içinden atamamak
Tanrıdan kaçıp kurtulamamak
Tanrıya yaklaşıp kurtulamamak
Bilmediğin ve belki de olmayan yerlere ulaşmaya çalışmak
 
 
_______________________________
necatisarca@gmail.com

 

 

BIR YORUM YAZIN

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir