Asanatlar "şiirden sinemaya" 
ZEYNEP SEYYAH AK
Kalemizin Kilidi Denize Düştü
Acemice davranacağız öyle bilirkişi olarak yürümeyeceğiz hayatın karanlık dehlizlerinde aidiyetimiz kalmayana kadar.
Kehanetlere inanmayacağız.
Mesela zaaflarımız olacak, bize ters düşen bir harekette pençelerimizi göstereceğiz.
Mesela daha nazik olamayacak vahşileşecek anlayışımız, gittikçe zorba bir insana dönüşeceğiz…
Saygınlığımızdan zerre kalmayana kadar tüketeceğiz kendimizi, yırtacağız elbiselerimizi üzerimizden "yeter" diyeceğiz çıldırmış bir çağın ilkel insanları olarak anılırken hücrelerimizde!
Acımız ruhumuzu şekillendirecek ve o anlattığımız hikâyelerin inananları da vicdan sesini susturacak.
Kimse göğsümüzün üzerinde oturan o büyük boşluğun rotasını çizemeyecek bir adım atmak için çaba el ele tutmayacak…
Beynimizin önünde dikili duran sütunları yıkacağız dayatılmışı reddin sayfalarına not düşürüp… Yarınından ümidini kesmiş birer ölüm kusanlar olacağız…
Zihnimize hükmetmiş olumsuzlukları bellekten silmek için uyuşturacağız… Kendimizi "anlamak" için Anlamak kaç ötede? Kör noktaya çivilenmişken… O karanlık bilinçaltının yıpranmışlık sireni çoktan çaldı. Yasaklı insanlar olarak "sığınaksız" kalışımızı izleyeceğiz kan güden gözlerimizle…
Biz aşkın
Biz sevginin
Biz merhametin vicdanla o ilahi şahitliğini yapamayacağız.
Kalemizin kilidi denize düştü
Bizi bağışla Rabbimiz bizi bağışla!
