Asanatlar "şiirden sinemaya" 
SITKI CANEY
Yerime Varacağım
dünyanın bütün durakları boş
yattığım odalarda çocuk heykelleri yontuluyor durmadan
âşık olmayı da unuttum
bu benim kendime bıraktığım mektupların en ilki
yeryüzünü unutkan bırakacak bir yüzüm olsun isterdim
geçmeyen bir sıcaklıkken kar dolusu tarlalar
aşk gözdesiyken uçurumların
neydi cesur güzelliklerden öte
unutulmaz sevgili
kovdular beni kendimden
bütün tattıklarım birden eskiyor
tarih bir balgam olarak çoğalıyor ağzımda
yokluğun şehirdeki intikamı bozacak
çocuk sevincin
gidişin
zor hatırımda
şaşkınlıkla bakıyorum kendime gencim yaşlanmamışım
yüzüme gök bulaşmış gezdiğim vadilerde
üşüyordum gecikmişti beni çağıran şafak
bütün tarihleri yakarak evime dönüyorum
ey ağlayarak büyüttüğüm düşlerin çingenesi
bir şeyler söyle yerime varacağım bunu biliyorum
bak çarşılar kapanmış hainler suskun kapanmış tapınaklar
evime tarihleri yakarak dönüyorum
suçsuzluğun arkasında atlılar
bak uzun bir hıçkırık koşuşuyor yollarda ne yapsam dinlenemem
ne yapsam boş ölümün ve sevdanın tarihi bilinmiyor
ben aynaları utandıran yüzler gördüm hayatta
onca acının bir yüreğe sığdığını yakından gördüm
ve tarifeli öpüşler yaşanırdı şehirde
orada acıyı da tükürdüm
acılar nerde
dünyanın bütün durakları boş
trafik yoğun, arabalar santim santim ilerliyor ama yürümek yasak
kimi yeni bir peygamber bekliyor gelmeyeceğini bile bile
kimi gırtlağına kadar dolmuş bir bıraksan
günlerce konuşacak
kimi yetim sanır duyulmayan çığlığı
gizlenir gizlenir de çiçekleri acının
yaramaz bir çocuk gibi görünür hayatı göğüslerken
bir acının hıncını bir kumarbaz ne bilsin
geriye acılar kalacak yavrum
vakitler ve gökyüzü daraldı haydi iman et
bütün tarihleri yakarak evime dönüyorum
