Asanatlar "şiirden sinemaya" 
MEHMET SAİT YAKUT
Methiye
Zahmetlidir,
Ölüm anıdır bu, zifafla benzeşmez ki
Muhacirsin sınırsız bir hesaba böyle koşmakla
Dansa değil, pis akıbetini görmeye davetlisin
İyi ki ben değilim seni çağıran
Bu muhasip melekler inan merhametlidir.
Sen besmelesiz, sen Allah’sız
İmansız yaptın her ne yaptıysan
Hudutsuz bir zamana hicret zordur be Zakir
Pis leşindir ben değilim celalete çağrılan.
Mütenahi ömrün işte son demindesin
Elbette ki ölüm zifaftan daha güzel değildir,
Ne şarkılar söylüyorum kabrine küfrede ede
Seni it sulbü,
İblis dölü
Azab, lanetimle tutuşmuşsa kim bilir ne elimdir.
Bulutlar çamurlaşınca güldüğünü anlardım,
Konuşunca,
Tiksindiğim ne varsa görünürdü yüzünde
Sen yaşarken tüm şarkılar reddime sunulmuştu
Hiç bir manası yoktu
Bildiğin her kelimeyi çünkü okumadan atlardım.
Kabe tertemiz kaldı o yönde secdelerim
Kıblemi kirletmedin kılmadığın namazla
O yönde uçuşuyor ap ak güvercinlerim,
(Fatiha okusam)
Bilmem ki rahmet hangi yanına değer
Kirli köpekleri salıp kabrine
Doya doya ancak leşine küfrederim
Gittin işte,
Piç doğup asil yaşama sevdalısı
Bir gidiş ki cehenneme bile lüzumsuz
Kelimeler değişti,
Şarkılar durulanmış pisliğinden
Bitti ölümünü görmeden ölmek kaygısı
Hiç dua etmedin, kandil akşamları bile
Allah'a yönelmedin bir lahza olsun
Mahallende ezan bile okunmazdı
Böylesi bir gecede itler bile masumken
Mihrabımı kirleten it diye seni boğmak isterdim
Reva mı ki sen yüzünden, itler bile kahrolsun.
Vahşi dünya,
Yoku, yokun ötesinden getirip öz benliğimle çaldın
Geri ver anlamını ölümün ve imanın
Zakir efendi bu benim vahşi dünyam
Ölümünle vardım sırrına var olmanın
İmanlı teslimiyetle ölümü bekliyorum
Çünkü inkâr ettiğin Allah'ımı buldum
_______________________________________________________
Mehmet Sait Yakut’u Rahmetle ve Özlemle Anıyoruz | Asanatlar
