Asanatlar "şiirden sinemaya"
TÜLAY AYDIN
Yokluğunun Vurgun Halleri
Sen yoksun ya
hiçbir şeyin anlamı yok artık bu günlerde
öyle suskun öyle kırık içimdeki keder de
Hani gittin ya
kaldım paramparça kalbimle orta yerde
susup çığlık çığlığa
suskun bakışlarında saklı kaldı ya sevdam
hüznün bir bileni de yok hani, nerde
Bilirim şimdi bakışların beni arar ayrılık sokağında
kalbimin tam üstünde bak dudak izin
kaçarım durmadan kendimden sensiz
yeni güne senle beraber doğmak için
Hani gittin ya öyle suskun
öyle son bir kez dönüp arkana bakmadan
ardından kendine dair hiç bir şey bırakmadan
ve ben hoşçakal bile diyemeden sana
yürek sızım, yalnızlığım
kaç zaman oldu ben hâlâ seninleyim
ve sen hâlâ bendesin anlasana
itiraf edemedim sana seni ne çok sevdiğimi
gittin bir hoşçakal bile diyemeden sana
Ey gönül sarayımın sevda mimarı
şimdi gel gör yokluğunun vurgun hallerini
nasıl da talan olmuş, nasıl da viran olmuş
gel gör ruhumun en kanayan yerini
Parça parça akıyor içimden can kırıkları
ki sen nerden duyacaksın
sesimi, nefesimi, bu sessiz çığlıkları
bilmem ki ne kadar sürer bu halim
dönmen kaç asır sürer
neden ölümden beter
bu sevda ayrılıkları
