HAYRETTİN TAYLAN
Bin Yıllık Gül Kokusuyuz Şehrinaz
Bin yıllık kardeşliğe…
arınmış anlamların ummanında yüzen, güleç yüzyılın direnciyiz
bölünmüş sevinçleri toparlayan aynı algının erinç çerçileriyiz
özümüzü taşıyoruz öz’den, sözden, habil’den
özlem çekiyoruz aynı atlasın en beyazında
dirilişe çentik atıyoruz aynı şehrin ruhunda
al bir bayrağın gölgesinde aynı uyanışın mavisiyindeyiz
2…
kendimize kirli denizlerimizi arıtan iyiliğin öncülleriyiz
bebeksi gülüşlerimizin insanlık kentinden geliyoruz
iyiden, güzellikten damlıyor bahtımızın erdemliği
seviden, sırdan surlanıyor yadımızın ademliği
bu yüzden aşk bize umman, damlalar sır
bu yüzden hilal bize atlas, kardeşlik nur
bu yüzden elif bize alfabe, birlik kitap
3…
edim ağacının duru elmasıydık
ısırdığımız elma sırrımızın geçmemiş kıssası
ben’liğimizde gereksiz sözcük yok
masum yaşayışların mazlum cümlesindeyiz
aynı kitabın özetinde okunuyor özümüz
aynı yolun yüreğinde koşuyor adımız
4…
yaşamak lezzetinin slaydında gözüktü bahtımız
zengin bir şölende oynandı yadımız
tebessümün tuvalinde göründü adımız
bin yıllık kardeşliğin atlasında eşitlendi rengimiz
artık biz de yalan dünyanın görücüleriyiz
allah’ın emri ile
kendimizi istemeye geldik
veriniz bizi, bize