Asanatlar "şiirden sinemaya"
HAYRETTİN TAYLAN
Ankara’nın Tek Denizi Gözyaşlarındı
ankara’nın tek denizi gözlerindi
gülerken ve gelirken ak’ deniz
giderken ve ağlarken k’ara deniz
her damlada boğulan yunus gibiyim
her bakışında yeniden dirilen anka gibiyim
her susuşunda, veli’lerin toplandığı o’kulsun
şimdi istanbul’da gözyaşı güzelisin
şimdi her adımın, bir gün gelişe ömür
şimdi, şimdinin şimendiferinde, sensizliğin metafizik makinistiyim
şimdi, kendimi oynamanın ankara havasında, yalnızlığımın artisiyim
dedim ya
ankara’nın bütün kızları kara, bahtı kara
yalnız sensin beyaz,
yalnız sensin aşka bembeyaz Şehrinaz
borçlu zamanların esrik, ampirik kentisin
izahı yok, artık izafi bir teorem gibi gizden ve fizikten ötesin
yanık esintinin aynasında, taranıyor nemli düşlerim
ağlayan gözlerinde, canlanıyor vicdanımın fidesi
sen, artık, unutulmazlığın dev sevi ağacısın
sen, artık, sevdamın meyve veren gelme ihtimalisin
sen, artık, benden öte, ben sonrası ben’e aşk hilalisin
sen, artık ,aşkın da aşkı olan aşk sonrasının cemalisin
ankara’ya yarim adasın, bense korsan mecnun-u memnun
israfil’in son jokeri yeni bir sen tabiatındayım
azrail’in son bakışı gibi ölümsüz sevmeler nefesindeyim
cebrail’in ilk ayetinde durulanır, aklanır, nefsim
insan, sevmenin zaferidir, barışıdır, geleceğidir, Şehrinaz
ankara’ya yârim adasın, bense korsan mecnun-u memnun
