Asanatlar "şiirden sinemaya" 
NECATİ SARICA
Aşk Mahşeri
Paramparça narların kaderinde çıkış yok içimdeki kan mahşerinden
Bir avuç kerametimden bir avuç çocuğun döküldüğü iki kopuk düğmeden
Çıkış yok içimdeki aşk mahşerinden
Sonra varoşlarımda yalın kılıcıyla yoksulluğun kara bulutlarına inat
Ömrüme ve geceye inat
Çoğaltıp çoğaltıp göğsümde taşıdığım
Çıkış yok gönlümdeki aşk mahşerinden
Gün boyu yenilen çocukları yitik cennet kokularıyla tanıdığım
Paslı bir gecekondu ve şizofren avlusunda
Güvercin kanatlarına tutuna tutuna
Ve şiir
Ve isyan
Yaşamanın kıyısında oturmuş bekleşen çocuklar gibi parlayan isyan
Kesilmiş dudaklarımla söylendiğim çocukluğumu
Bir kor bulutu kadar ufukların ardına düşürdüğüm
Sonra kerpiç
Karmakarışık hülyalarımla kırıldığım
Sonranın sonsuzluğuna taşıdığım yıldızlar beklerken gölgemin ucunda
Öfkemin içimi kemirdiği suskunluklarda kelimelerime bulaşanlar yeter
Küf kokuları ve kesik kesik imgeler
Çok uzak kıyılar yeter
Yeter binlerce çocuğun durduğu yer gözlerimde
Damla damla yorgunluğuma düşen yağmur gibi kalabalıklar içinde
Ve şiirle başlayıp şiirimde biten
Çıkış yok içimdeki aşk mahşerinden
_______________________________
necatisarca@gmail.com
