NECATİ SARICA
Ölesim Geldi Yine
“Kalbim duruyor hâlâ
Kalbim duruyor karşımda”
Hoş geldin dedi hayat
Denizi balkonunda yitirdiğim evlerin boş odalarında
Bir yüzün olur gibi yaşadıklarıma
Bir hüzün olur gibi yaşadıklarıma
Öldüklerime ve yaşadıklarıma
Yılkıda bir at yalnızlığında
Bir gün olacakların zamanı geldi diye
Tebeşirden çizgiler gibiydim
Bana bakarken sana bakan pencerelerimde
Ölesim gelmişti yine
Kölelerin kara duruşunu özlediğim
Ve köpeklerin üşüyen kalbini
Ah! Yine ince hırkalarda üşümüşlüğümle
Sisten ve gurbetten yaşlanmış yüzümle ben
O sokağın kalbini kalbimin ucundan başlattığım
Kıracağı vitrin camıyla gözlerini kesmeyi düşünen çocukların
Gözlerimin ve gecelerimin içinde ip atlayışından
Ölesim geldi yine ilk gençliğimden
İlkyazımdan
Bütün yenilmişliklerimle ben
Kara bir karıncanın kırılan ayağından fışkıran
Çocukluğumdan
Sevdiğim kalbine koymayınca
Göğsümün kafesinde taşıdığım kuşları
Penceresinin pervazına konan kuşları
Yıldızların taşıdığı kalbimden kalbimi havalanan
Şizofren diye
Ayrılık boyu uzayan yolların
Yetişemez olduğum şarkıları
Ha konfeti yağmurları altındayım
ha nokta nokta nokta
Ve mor hareli yemenilere sarınmış
Cebimde mendil diye taşıdığım kefenimle
Şimdi ölesim geldi yine
Kölelerin kara duruşlarından
Ve üşüyen köpeklerin kalbinden ezberlediğim
İlk gençliğimden
İlkyazımdan
Sensiz geçer sandığın
Gecelerimden
Ve günlerimden
Ayrılığın günlerinde bile
Bitmeyen bir aşkın kaldı bende
Geçer sandığın
________________________
necatisarca@gmail.com