Ölesim Geldi Yine

NECATİ SARICA
Ölesim Geldi Yine
 
“Kalbim duruyor hâlâ
  Kalbim duruyor karşımda”
 
Hoş geldin dedi hayat
Denizi balkonunda yitirdiğim evlerin boş odalarında
Bir yüzün olur gibi yaşadıklarıma
Bir hüzün olur gibi yaşadıklarıma
Öldüklerime ve yaşadıklarıma
 
Yılkıda bir at yalnızlığında
Bir gün olacakların zamanı geldi diye
Tebeşirden çizgiler gibiydim
Bana bakarken sana bakan pencerelerimde
Ölesim gelmişti yine
 
Kölelerin kara duruşunu özlediğim
 Ve köpeklerin üşüyen kalbini
Ah! Yine ince hırkalarda üşümüşlüğümle
Sisten ve gurbetten yaşlanmış yüzümle ben
O sokağın kalbini kalbimin ucundan başlattığım
 
Kıracağı vitrin camıyla gözlerini kesmeyi düşünen çocukların
Gözlerimin ve gecelerimin içinde ip atlayışından
Ölesim geldi yine ilk gençliğimden
İlkyazımdan
Bütün yenilmişliklerimle ben
Kara bir karıncanın kırılan ayağından fışkıran
Çocukluğumdan
 
Sevdiğim kalbine koymayınca
Göğsümün kafesinde taşıdığım kuşları
Penceresinin pervazına konan kuşları
Yıldızların taşıdığı kalbimden kalbimi havalanan
 
Şizofren diye
 
Ayrılık boyu uzayan yolların
Yetişemez olduğum şarkıları
Ha konfeti yağmurları altındayım
ha nokta nokta nokta
Ve mor hareli yemenilere sarınmış
Cebimde mendil diye taşıdığım kefenimle
Şimdi ölesim geldi yine
 
Kölelerin kara duruşlarından
Ve üşüyen köpeklerin kalbinden ezberlediğim
İlk gençliğimden
İlkyazımdan
Sensiz geçer sandığın
Gecelerimden
Ve günlerimden
Ayrılığın günlerinde bile 
Bitmeyen bir aşkın kaldı bende
Geçer sandığın
 
 
 

 

________________________
necatisarca@gmail.com

 

 

BIR YORUM YAZIN

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir