Asanatlar "şiirden sinemaya"
ZEYNEP SEYYAH AK
Kalbimi Selâmla
Benzersizlik aşındırdı yönümü
bir bilinmezlik ötesiyim
derinliklerde bir gölgem kaldı
kahrımın son dansını sergiliyor
Görünmüyor rüyalarda yüzün
fecre yakın aşk
bir piyanonun tınısında seyrekleşerek
Yalnız bakiliğindir şimdi dört duvar
ses yırtılsa da
sesine sesim bir avuç toprak uykusu örtüler altında
dinlen hadi kan rengini alana dek
Bir boşluk yaratsa akınlar
donatır suların göğsünü usulcacık
soluklanan ben değilim belki de öfkem
Şavkı değilim denizlerin sahipli yalnızlıklar
dudağı uçuk mevsimlerin
Haydi kalbimi selamla şehre kar bastırdı
bir adım gerisindeyim şimdi her şeyin kök salarak
Bitimsiz mısralar kurdum gürültülü katıksız
dağıttı odamın sessizliğini o erişilmez mısra
buz tuttu bahçemdeki yediverenler
kırıldı sesim meskensiz
Beklenilmeyen karşılamalardaki her şey gibi
yankı tutmaz bir yazgıdır şimdi şiire durmam
sebepsiz özdeyişler düğümler boğazımı
sonsuz kere yazıyorum sona bir nefes değdirip
haydi kalbimi selamla yok kalmanın ertesinde
