Asanatlar "şiirden sinemaya" 
İSMAİL GİRAY
Bir Şehre ve Her Şeye Veda Şiiri
Gecenin ortası baktım fecre ben
Bilmem ki ne yaptım bu kem şehre ben
Kalma ümidimi yitirdim bir bir
Bu şehirde son kez baktım sehre ben
Halimi arz ettim boş peronlara
Sustum gidiyorum hüsran içre ben
Otobüs camına çizdim vedamı
Şair dilimi de sürdüm küfre ben
Alıştım yollarda çile çekmeye
Derdime aramam gayri çare ben
Uslanmaz hüznümü basıp bağrıma
Dalacağım sonsuz bir efkâre ben
Önümden geçen tek kervanım olsa
Gel etmem kalırım hep biçâre ben
Öyle nefret ettim öyle tiksindim
Şerbet sunsa içmem kandım zehre ben
Yağmur olsam görsem ki yandığını
Üzerine düşmem bir tek katre ben
Kimsesiz kalayım hep avare ben
Dönmem artık gittim o küf devre ben
