Melal

EYYÜP AY
Melal
 
“bir zamanlar” gözlerinde soluklandığım sen ey sevgili
Fırtınalı okyanuslarda meçhule giden gemi
Mahrem nedir bilmez misin ki
 
Aşk fısıldayan geceler (imiz) in üstünü örten ninni
Ah anılar bohçalarından mest olduğum rayihalar taşır
Dedim ya gönül aynam kırık benim, bulmuyor teselli
 
Hüzün ve mahcubiyet abidesi diye tapındığım “deniz bakışlı Vera”
Gölgesinde uzun uzun dinlendiğim ay (gibi) şen sevgili
Heyhat ki, şimdi ortalıkta kılıç-kalkan oynayan bir serseri
 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir