Asanatlar "şiirden sinemaya" 
SEVDA RALE ARMAĞAN
Turunç Bir Koku Her Günün Sonu
Yorgunum nicedir, dünya kadar yorgun
şimdi sokaklarda yorgun mudur telaşeleri taşımaktan
gölgelerim ah çok uzun, sisli bir zamana yatmaktan
kırılgan bir yüreğe sahip olmak da çok zor
ömür bir teraziyi doldurmuyor.
Her gecenin ardı niye bu kadar soğuk
titriyor mudur ağaçta yapraklar
damarlarının suyu çekilmiş midir şimdi
iyilikten uzak bir hayat değil onlarınki
ya benimki, toprağa sıkı sıkıya bağlı bir kök
batıp acı veriyor, gelecek ne kadar gri.
Turunç bir koku her günün sonu
ve dağılan sevgi tortularına hasret bir kalp
içimden bir öfke kopuyor, devamlı bir öksürük gibi
sürüyor devesini rahvan ile zamanın
ve yatağını geniş tutan bir kırgınlığa çok yakın
sevgi nöbetleri.
Artık her ölüm biraz pörsük değil mi
biraz yırtık ve süzgün bir hayata döş
usanç ruhumuza oturan şık bir elbise
farkın çivit mavisi yakışıyordu gözlerine
ey meczup
koparmaktan hiç bıkmadığın kayışlarını sar belime.
