Asanatlar "şiirden sinemaya" 
SEVDA RALE ARMAĞAN
Şüphe Kara Bir Zindan
Ne umuyor ne buluyorsun şu dünyada
hayatı bekledim güneş boyunca
azığımız iki damla gözyaşı
sonradan kuruyan nehir yatakları gibi hani
biraz da alın teri
sonraların ertesi, ertesilerin dünü
harcayadur bir seraba
kalbinde sakladığın tüm ümitleri.
Zaman denen kayığımız sessiz sessiz uzaklaşıyor
görünmez oluyor işte
rüzgâr ah! o rüzgâr kaderden çalıyor
Orhan baba istediği kadar desin
“batsın bu dünya”
İşte hicran
işte ruhumuzdan kopan bir can
kanayan ne kadar yürek olur ki
ardımızdan kalan
hüsran dediğin altı üstü bir yüksük
biraz tunç biraz bakır
boynumuza takılan.
Şimdi ruhum da bir çocuk, feryat figan
imdat ! diye bağırıyor
kurtuluşu arıyor
bedenim adlı dar alandan.
Şüphe, kara bir zindan…
