Asanatlar "şiirden sinemaya" 
SÜNDÜS ARSLAN AKÇA
“Ben” Nehrini “Sen” Şiirinde
dokunurdu arada
aşkın şiirli değneği,
ve
açılırdı kapıları kalbimin
sen gelirdin içimden.
eli ayağına dolanırdı
imgelerin
söz çıkmazımda…
durdurana aşk olsun “ben” nehrini
durdurana aşk olsun “ben” nehrini
“sen” şiirinde
hani,
almasaydın şiirli değneğimi elimden keşke…
Sen gelince
saklambaç oynardı gözlerim,
gözlerinde
o vakit
yıldız yıldız düşerdi gecenin göğsünden
girizgâh beyitler,
tutup düşlerimin elinden
koşardım bahara…
çocukluk edesim
sek sek oynayasım gelirdi
şen kahkahalar süslerdi
bizli sokakları…
yeniden mısralarla uyanıp
yeniden mısralarla uyanıp
uyurdum yeniden hayalin koynunda
almasaydın şiirli değneğimi elimden keşke
birazdan
suskunluğa bürünmüş
hıçkırıklar yürür iç sesimde.
geceye gebe gözlerimden tedirginim,
her seferinde “gülmekten ağlamalar” bırakır şiire,
sığmaz can kafese birazdan…
incinmiş kalbin yağmuru bol olur.
bilseydin, her seferinde yeniden
yeniden kırmazdın hislerimi
tecahül arif in koynunda sabahlıyorum şimdi
yağmur bulutları savuruyor saçlarımı.
âh,
serinleyebilseydim
mısraların gölgesinde
almasaydın şiirli değneğimi elimden,
almasaydın keşke…
