MEHMET BAŞ
Bilmem ki Nesin
Ne senle ne sensiz olmuyor işte
Canımda can mısın bilmem ki nesin
Gurbetin vadesi dolmuyor işte
Damarda kan mısın bilmem ki nesin
Bir kere görenler senin yüzünü
Yakar yüreğinde sevda közünü
Nakşeder ruhuna aşkın sözünü
Soframda nan mısın bilmem ki nesin
Sükûtun kalbime değdiği yerde
Açılır önümde bir kara perde
İlaçlar ararım dermansız derde
Yolumda han mısın bilmem ki nesin
Uzaktan uzağa gelirken sesin
Tutuşur içimde senin nefesin
Bilinmez nerdedir artık adresin
Ufkumda tan mısın bilmem ki nesin
Can okunu ten yayında gererken
Eksilirken fazlalığa ererken
Fanilikte sonsuzluğu dererken
Bahtımda an mısın bilmem ki nesin
Biterken dünyanın yalan hevesi
Kapandı ömrümün en son piyesi
Kırıldı bir anda beden kafesi
Ruhumda şan mısın bilmem ki nesin