Aney ya da Yokluğa Ağıt

İSA KARATEPE
Aney ya da Yokluğa Ağıt
 
Aney
Pır sare; yani çok soğuk
Üşümek erdemdir ama çorabım yok
Kalbimi örtecek pencereler kırık
Dışarılar da bir yerler de ağıt
Hır gür naylondan savaş
Ve evler topraktan
Yüzümüz de solgun bir zemheri
Akan damları biliriz kaçıncı yağmurdan
Yere dizdiğimiz bakraç ve maşrapalardan
 
Xizanin; yani fukaralık
Ekmek yerine
Yemek pişen Kazan’lar da taş mı patates
Avunur açlık çocukların içinde
Avutulmayan bir ben miyim
Uzun yol kamyonları görünmez
Kaçıncı feryat ve bez paçaları yırtık kumaştan
Ve çamurlu ellerimiz
İsli bacaların ışığından
Ne kadar da temiz
 
Can Aney
Birçîme; yani acıktım
Sen ağıtlarını yak
Dünya doysun önce…
 
Pır sare, xizanin, birçîme
Çok soğuk, fukaralık, acıktım
Yeniden yalnız sen dokun içime
 

 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir