Asanatlar "şiirden sinemaya" 
SABRİ ERİK
Absürt Coğrafya
Beni odalara koydular
Duvarları bazalt taşı, ışıklar soğuk
Ellerim acem şalı ile bağlı arkadan
Babil bahçelerinde bir salkım üzüm
Şamın şekeri ağzımda, susadım şimdi
Beddualarda sakladım bağ bıçağımı
Kutsal ve fahiş aynı heybede
Dudağıma değecek su kalmadı
Denizin ortasında çamurdayım
Babamın mezarında suç işledim
Karıncayı ezdim, çizmemin altında
Leş serçeleri gitmemi bekler
Sabaha kalmalı dünün yolcusu
Alıcı kuşlar peşinde
Taşlara giden duanın rüzgârı eser
Geminin yelkenleri yırtık
Yürüyorum ormanda dem aynı dem
Zifiri aydınlık gölgeme sığınırım
Şişemde böğürtlen ezmesi
İçindeki dal dudağımı boyar
Söğüdün çektiği kandır damarlarımda
Bir türlü doymaz yaprakları dilimde
Kovuldum topraklarından babamın
Yelkenin yırtığı sürükler beni bana
Yüzerim yüzerim ulaşamam kendime
Ezdiğim karınca, kapıyı kapatır suratıma
Evimin odaları, deniz görmez dördü de
Aynı bahçeye çıkmaz kapılarım
Sahte kimlikler yakalatır beni zulada
Dört kimlik, etmez bir dua
Ezdiğim karınca ölmemiş
Serçenin kanadına tırmanıyor
Ben sürgün, susuz okyanusta
Kar yağıyor başıma ağustos sıcağında
Geldiğim yerde kahramanlar çoktu
Ki, olmaz kahramanları mutlu diyarların
Uçtum bu diyara gözyaşında serçenin
Ve kanatlarında bir melodi
Çalan sazın üç buçuk teli eksik
Mızrap eğik, başı eğik Ozan'ın
Suvarlı bir kadın güler mezar başında
Henüz doğmamış annesine hasret
Diken pamukta durmaz ilerler kalbe
Buz parçası olur yaraya yaren
Çocukken, çok çocukken
Çikletlerim vardı saçıma yapışan
Toprak damın loğu saçakta
Kedi evin kedisi değil divanda
Kime selam versem tanımam
Gökte yıldızı gündüz görmeli insan
Siyahîlerin ülkesinde mülteciyim
Kabul etmez beni gölgelerim
Ayak parmaklarım değer denize
Ağaca tırmanırken palamudu meşenin
Kuyunun ağzı gökyüzü kadar
Dibindeki deniz şeker mavisi
Harlı bir soğuk başlar köz mangalında
Ben hayallerimi pişiriyorum akşama
İltica ettiğim bedenim, kabul etmez
Vurur beni geldiğim kıyılara
Ve beni sabahsız boğar yastığım
