İSMAİL OKUTAN
Adım Attım Dolunaya
Gökten indi bir gece yarısı ansızın
Rengi nedir, kaç yaşındadır bilmiyorum
Duygusuz dağlarda kaftan ağrılar beslenir
Evlerde canlandı asırlık işkenceler
Karnıma saplanıyor ihanet mühürlü hançerler
Özgürlük şimdi tutsak yanımızda; elleri, gözleri bağlı
Zulmün kara kışında merhamete acıktım
Çocuk katliamlarına gözlerimi açtım
Ağladı cümle kuşlar, üzüldü börtü böcek
Yüreğime merhamet çalmıştı annem
Yıldızları göğümden çalmıştı çetesi
İhanetleri sayamadım bulutlara yükselen işkencenin içinde
Çilenin göğe en yakın katındayım
Merhamet yaşındayım vicdanım kapalı
Cinayet izlerini sildiler savcılar
Resmini yırttılar resmi çeteler
Gecenin ortasında feryatlar böldü uykularımı
Güvercinler gözçanaklarımdan su içsinler
Onun için, için için ağladım
Gür ırmaklarda yıkansın kirli elleri
Vahşete vahşet katıyor kayıtlı resmi çeteler
İşlediğim suçların çetelesini tuttu ihanet çetesi
Hudutlarda nöbet bekler şehirler
Hangi sınır çizgisi kalpleri böler
Beyaz atlar gelip beni götürür bulutlara
Beni bekler annem sevda diyarında
Nikâhım kıyılsın Aksa ile Kudüs’ün kapısında
Hangi beton bilmez ki duygulara bent vurulmaz
Gözler bağlansa da hiçbir aşka kelepçe vurulmaz
Zeytin gözlerin içimde duraktır
Ne ölmek ne de yaşamak haktır
Çocuk gülüşleri ile düşler yasaktır
Çeşmelerin suyunu hep içime akıtır
Her köşesinde sakladım aşkımı
Şehrin duvarlarını ördüm sesimle
Gözlerim kin çanağı
Ayın ondördündeyim, yaşım kaç bilmiyorum
Adımımı attım dolunaya
Sana olan sevdamı yaydım dünyaya