MEHMET TAŞTAN
Hayat
Ben girerken hayata oyun oynanıyordu
Kızlar çizgilere basınca yanar
Oğlanlar kılıçla yaralanınca
Oysa beni en çok sözler yaralar
Her kılıç yalnızca bir kez çekilir
Ve her söz yalnızca bir kere yakar
Ben yürürken hayata kitap okunuyordu
Her okuyan mecnun kadar istekli
Satırlar Leylalar kadar gizliydi
Kitaplar yalnız bir dilde konuşur
Aynı şeyi söyler her açtığında
Oysa hayat her nefeste hercai
Bazen meltem eser sayfalarına
Bazen bir kumru konar
Ben koşarken hayata yağmur çiseliyordu
Gökten mi yağmur yağar, gözler mi bulut olur
Ben geldim diye mi açtı leylaklar
Eflatun geride kimi bıraktı
Hangi vuslat geçer köprü üstünden
Hangi ses karışır köprüden suya
Ben çizerken hayatı yaylar geriliyordu
Düş kurulunca eskir, şiir yazılınca
Ben o yüzden yazılmamış şiirleri severim