Asanatlar "şiirden sinemaya" 
NECATİ SARICA
Biz Biz Değildik Sadece Aynalardık
Bir adam düşünün yaşımda onyedi uyandığımı ışımıştı
fıskiyeler toplayan bir ilkyaz gününde
hıçkırıyorlar mı hayat yoksa yine
kız kulesinden mi kaçıyorduk yoksa yine mektebe
ben ihtimali olan yollara dökülüvermiştim
gideceğim demiştim
Evet, bırakın bir günümde bari samimi olayım
simit alıp parasını vermeden kaçmışlığım olsa da
iki metre yirmibeş santim kumaş kesmiştim bir elbiseye
fazlasına büyüseydin demişti annem kötüsü olurdun
ah anne demiştim kim bilir ki benim kim olduğumu
bir bilsen anne rüyalardan bile dengimiz yoktu
Hep sözlerim vardı yüzümün bir tarafından saklandığım
ah bu kadınlardan çektiğimiz hep kötü şakalar yapardı
gözüme bir kesilsem şöylesine hep sözlerimi kanardı
cilveleri dökülürdü bir ilkyaz gününde
haziran geldi diye fıskiyeleri toplardı
kaşsız gözsüz resimler gibi beni eksik bir koynunda saklardı
Hep bir bayram korkusu günlerimde çocukluğumun yaşında onyedi
her şeyin oluşu sanki
bütün kuşlar papatyalara karşı
hepsi hata her şeyin yalan oluşu sanki
su sesi geldi nereden geldiğini bilemediğim
aşka fallar kanatıyordu ipekten fincanlardan
lise koridorlarında çınlayan neşe sesi
su sesi var içime her yerden
nereden geldiğimi bilemediğim
Çılgınlıklar içimde
içimde yıldızlar yanıyor diye yaşım onyedi
yanıyorum kimsesizliğimden
bu yalancı ilkbaharlar hep bana mı döküyor erken çiçekleri
bu yalancı ilkbaharlar hep bana mı döküyor ergen çiçekleri
öylece durduğumdan mı yoksa her şeyin böyle oluşu
bana da bir söyleyin ben de bir bileyim
Tam otuzbeş sene önceydi yaşım hep onyediydi
bizim bahçede kiraz ağaçları vardı
kiraz çiçeklerinin arasına bir hasır sermiştik
aşk için kurulan sofraya bezimizdi
Tarar dururduk saçlarımızı aynalar tutardık karşıki kızlara
hayallerimiz bile hep hata bütün baharlarımızda biz yalandık
titreye titreye duvarın ötesinden aynalar tutardık
karşıki kızlara biz hep yalandık
hatası olduk bir de biz bu kaderin
ince ince gülen kızlara bakar bakar ağlardık
biz biz değildik sadece aynalardık
