Asanatlar "şiirden sinemaya"
HAYRETTİN TAYLAN
Gönül Polisi
yüreğinin evi soyuluyor
ben, polisim çağır beni
gönlünün kapısını çalmasınlar
ben, polisim çağır beni
kendini kaybetmişsin, gönülevimde değilsin
ben, polisim bulurum seni
yalnızlığın ve özleyişin hapishanesindesin
aşkın kelepçesine takılı yüreğin
ben, polisim kilidin bende, çağır beni
gönülevine hırsızlar girmiş
ben, polisim çağır beni gönülden
gözyaşların, ah gözyaşların akıyor!
ben polisim, silerim yüzünü, çağır beni
“ah” çantan bütün dünya
çantanı kaptı, haz kapkaççısı
ben, polisim çağır, beni tutkuluca
yolda, şerde, şeytanın sınırında kalmışsın
ben, polisim çağır beni, Hızır gibi gelirim
en güvendiğin dağda yaralanmışsın
ben, polisim çağır beni aşk ile
sıradanlığın sıradağları, bahtımızı sarmalamış
kimsesizliğin, aşksızlığın ümit sayfalarında yırtılmış
kendimize sılanın serin sularında, mülteci duruşların dersindeyiz
kendimize kaçışın ölümser sızısında suçluluğu onarıyoruz
anlaşılmayan yaşamın, anlatılmayan gerçeğin kırık mazisindeyiz
öylece renkli yaşamlarla tüm benliğimizin coğrafyasını kirletiyoruz
herkes, kendinin hırsızı, ben, gönül polisiyim çağır beni aşkla
