Asanatlar "şiirden sinemaya" 
CAFER TURAÇ
Sahil Aynası
Düşlere sor kendini, erguvan ezilsin ayrılığından
yorgun gitarlar titresin beyaz örtüler üstünde
bıçak değsin, süzülsün kan, bir sahil anısından
sen korku ve mücevherat kutularını
kâmil bir yaş grubuna ayıp telefonlarla soran
ipekten bir kılıç aralasın sesini artık, aynalardan.
Rüzgâra sor kendini, söz ayrılsın zencefil kokulardan
ayart şu tülleri, bıktık yağmur mırıldanmaktan
geceye kehribar hüzünler düşer,
tersinden çizilmiş giyotin sehpasından
ne zaman inecekse o lacivert kederin
ileri bir tarihte bir sahil kasabasından
Sulara konuş, dağılsın deniz çeken ay resimleri
balkonlara çık eflatun değsin saçlarına
mesut insanlar fotoğrafhanesinde son tenha adam
bir güz devşir haydutluk payımızdan
solgun yar aşkına münasip mahcupluğumuzdan
ve söyle krizantemler nasıl durmalı bu sahil aynasında.
