Asanatlar "şiirden sinemaya" 
FATOŞ BALI
Gecenin Övülmüş Cesedi
Gül son kez koktu
Ve öldü ozan…
Uymadı çığlığının tonu
Karmaşanın doğurduğu tutkuya
Daha uzak kaldı kendisine
Bir başkasına olduğundan
Ruhunun uyaksız bir feryadıydı
Onun suskunluğu
Ayaklarıyla ağlardı elleriyle susardı ozan
Kelimelerine tırmanan bir ağıttı
Gülün kokusu
Büyük ölümleri çağıran
Sarsıcı ve kederliydi zaferleri
Yalınayak kıvrıldığı saat tik takları arasında
Gayrı meşru intiharların
Buruşuk bir yansımasıydı bedeni
Yarım kanatlı kuşlar tünerdi
Akşamüstü sıkıntılarına
Gül son kez koktu
Ve öldü ozan…
Avuçlarında kabaran
Kurak bir iklimin kaygısıyla
Değerliydi çünkü zamansızlığı insanın
Sızlayan bir yoksunluk kıvamında
